حدس بزنید و جایزه بگیرید
شنا (به انگلیسی: Push-up) یکی از حرکات ورزشی ساده و بدون نیاز به ابزار است که با دراز کشیدن به صورت دمر و استفاده از قدرت دستها و بازوها برای بالا و پایین بردن بدن انجام میگیرد.
شنا ماهیچههای سینهای، سه سر بازویی و دالی جلو را مستقیما به کار میگیرد و تقویت میکند. همچنین به صورت فرعی بر روی ماهیچههای ، سایر قسمتهای دالی، و قسمت میانی بدن تاثیر مثبت میگذارد.
شنا حرکت پایهای است که از آن در تمرینات ورزشی و تربیت بدنی و به صورت رایج در تمرینات بدنی نظامی استفاده میشود. همچنین یک روش تنبیه متداول در آموزشهای نظامی، مدارس ورزش و برخی از هنرهای رزمی محسوب میشود.
ورزش و انجام حرکات پهلوانی جزو فعالیتهای اصلی روزمره ایرانیان در دوران باستان بوده است. جامعۀ آن زمان ارزش خاصی برای ورزشکارانی قایل میشد که برای قدرت بدنی و شجاعت روحی که در اختیار داشتند، شکرگزار بودهاند.
بر پایهٔ تاریخ، زورخانه در حدود هفتصد سال پیش (قرن ۷ خورشیدی) به وسیلهٔ محمود معروف به پوریای ولی که ظاهراً از مردم خوارزم بوده و گویا در سال ۷۷۲ ه. ق. درگذشته به صورت امروزی بازسازمان دهی شدهاست. با این حال بر پایهٔ رفتار و منش تاریخی و اسطورههای ایران زورخانه میتواند دستکم در ایران تاریخی بسیار کهنتر داشته باشد؛ چرا که مردم ایران که از ابتدای تاریخ خود به پهلوانی و کشتیگیری و آمادگی جسمانی نیاز مبرم داشتهاند تا به دستور زرتشت پیغمبر باستانیاش خود را برای یاری اهورا مزدا در چالش با اهریمن نیرومند سازند. به همین روست که هماره ضعف و زبونی را نکوهش شمردهاند. در شاهنامه فردوسی بخش ویژهای را به پهلوانی اختصاص داده شده است. در اوستا، نامۀ مینوی آیین زرتشت در زمینۀ پهلوانی چنین آمدهاست:
پهلوانی مردانه را میستاییم که به مردان گشایش دهد که به هوش گشایش دهد که تندتر از تند و دلیرتر از دلیر است که بسان بهرهای ایزدی به مرد رسد و مردان را در گرفتاری رهایی بخشد.
جایگاه زورخانه پس از اسلام در زندهکردن جنبش ملی ایران و ستیز با بیگانگان و نیز رستاخیز زبان فارسی و فرهنگ و آیین افتادگی و برادری که از عهد باستان در ایران رواج داشتهاست، اهمیت ویژه دارد
آداب و رسوم زورخانه |
1) هرکس وارد زورخانه شده و یا از آن خارج می گردد، ورزشکار باشد یا نه، نسبت به او اداء احترام می شود. اگر ورزشکار باشد، مرشد به او فقط خوش آمد می گوید و اگر تازه کار باشد و مبتدی، فقط' صفا آوردید...' یا 'صفای قدم...'. برای نوچگان و نوخاستگان ضمن گفتن جملات، از حضار صلوات نیز طلب می کند. برای پیشکسوتان و بعضی از شیرینکاران، هنگام دخول و خروج علاوه بر مسائل و آداب مذکور، ضرب را نیز با آهنگ خاصی بصدا در می آورد. همینطور برای پهلوانان و پیشکسوتان که سابقه قهرمانی دارند، علاوه بر ضرب، زنگ را هم با آهنگ خاص صدا می دهد و بدین وسیله بالاترین درجه احترام را نسبت به ایشان روا می دارد. به این اشخاص، صاحب زنگ و ضرب می گویند. برای دارا شدن عنوان فوق لازم است پهلوانی شخص، مورد تایید پیران و پهلوانان قرار گیرد. 2) هنگام ورود به گود، زمین ادب را بوسه می زنند. 3) کنار 'سردم' نشستن، خاص پخلوانان و پیشکسوتان است. 4) میاندار قبل از شروع به ورزش، از بزرگترها رخصت می خواهد. 5) استفاده از وسایل ورزشی (غیر از کباده) از بزرگترها آغاز می شود. 6) ورزشکار هنگام ورود به گود، باید پاک شرعی باشد. 7) اجازه گرفتن از میاندار هنگام خروج از گود الزامی است. 8) انجام عملیات بر خلاف میاندار و یا بیحرکت ماندن نسبت به میاندار، بی احترامی است. 9) چرخیدن از کوچترها شروع شده و به بزرگترها ختم می گردد. 10) ختم ورزش را میاندار با اجازه خواستن از بزرگترها اعلام می نماید. 11) ضمن دعا کردن اگر کسی صحبت کند و یا از گود خارج شود، نسبت به دعاگو و ورزشکاران آن گود بی احترامی کرده است و خطا محسوب می گردد. این عمل، جنب فتوت نام دارد. 12) ورود افراد جوانتر از 18 تا 19 سال در گود ممنوع است. در دوران قدیم کسی می توانست وارد گود شود که شانه در ریشش بند شود. 13) تشویق ورزشکار هنگام ورزش خصوصا' وقت چرخیدن و میل بازی از وظایف مرشد است و گاهی میاندار و پیشکسوتان نیز در این کار با او همراهی می کنند، البته با ذکر صلوات و خریره (هی). 14) ورود با کفش به گود ممنوع است. 15) داخل گود و روبروی سردم محل ورود ورزشکاران به گود است که پایینترین نقطه گود نیز هست. بالاترین محل گود، جنب یا زیر سردم است. 16) ورزشکاران بترتیب سوابق ورزشی از پایین به بالا می ایستند غیر از سادات که اگر مبتدی هم باشند، بالا دست قرار می گیرند و بعد از همه می چرخند. 17) کباده زدن از کوچکترها شروع شده و بترتیب به بزرگتران و سادات ختم می شود. 18) ورزش کردن بدون لنگ یا تنکه ممنوع است. 19) اگر کوچکتری بخواهد بعنوان تمرین با یک پیشکسوت یا پهلوان کشتی بگیرد، هنگام فرو کوفتن زانو می زند، یعنی حریف را به استادی قبول دارد. |
با تشکر از آقاي مجتبي عنايتي